نکند بی تفاوت گذشته باشیم ازچشم های منتظر کودکانی که با وزنه های شیشه ای شان به قدم های ما،در خیابان ها چشم دوخته اند.
نکند برآورده نکرده باشیم آرزوهای کودکان دستفروش پشت چراغ قرمزهای شهرمان را ،نکند بی تفاوت گذشته باشیم از اشک های پدران و مادران پیر (کلاس زندگی مان) که اسیرخانه سالمندانند که اگر این گونه گذشته است بهار دیگر بهار نیست و در زندان تکرار روزمرگی اسیریم.
نکند احساس چشم های منتظر را جور دیگری تعبیر کرده باشیم که اگر این گونه است پاییز دیگر غم انگیز نیست و چون شمعی نحیف تاراج دست بادیم.
فراموش نکنیم زندگی حکم یک سلف سرویس را دارد همه نوع رخداد موقعیت، شادی و غم در برابر ما قرار دارد که مواجه شدن با هر کدام از اینها روزهای زندگی مان را تشکیل می دهند.
نباید فراموش کرد که جدای از همه حساب های بانکی مان حساب بانکی زندگی مان نیاز به ذخیره دارد. چه خوب است برای پر کردن این حساب نقره داغ کنیم روزمرگی ها را اما، اگرها را پشت حصار بهانه گیری ها جا بگذاریم به دل نگیریم هیچ کنایه ای را، خودمان را رها کنیم از من ها و ماها.
تبسم را بر گوشه لب ها بنشانیم و خنده را میان چشم ها .چه خوب است در این روزها برای مرهم گذاشتن بر آلام بیماران و دردمندان پیش قدم شویم از حصار تن به قلب شهر شال و کلاه کنیم و دست مهربان مان را بر شانه های منتظران همنوغان بگذاریم.
به راستی که باید دنیایی به دور از دغدغه و خیال داشته باشیم تا بتوانیم در این هیاهوی زندگی و روزمرگی با خیالی آرام و آسوده با دستانی پر مهر و قب قلبی سرشار از عشق و به دور از کینه و نفرت از قرار دادن هزاران گره در کنار هم به جای گره دادن به کار دیگران دنیایی زیبا و رنگارنگ بسازیم دنیایی پرازگره اما، به دور از کینه پر از عشق اما به دور از نفرت، پر از خیال لبریز از آرامش، دنیایی پررنگ و نشاط اما، به رنگ سادگی دنیایی که تارو پودش با دستان هنرمندانه ما به ظرافت عشق به هم گره می خورد دنیایی رنگارنگ اما، به رنگ یکرنگی
ای کاش ما آدم ها در این دنیای رنگارنگ بتوانیم همیشه به رنگ یکرنگی باشیم چرا که:
سربلندی گر توو خواهی در جهان یکرنگ باش
قالی از صد رنگ بودن زیر پا افتاده است
ثبت دیدگاه