یعنی زمین با نو شدن، زنده شدن، بهار و شکفتن ایام سال را آغاز می کند. بعد از آن با جاافتادن، میوه دادن و تابستان، در فصل سوم سال پیری و خزان یعنی پاییز و در نهایت با زمستان و افتادن سال پایان می پذیرد.
این تنها یک وجه و صورت طبیعی از سال است که هر سال تکرار می شود. اما از منظر دیگری هم بشر متفاوت با همه ی موجودات زنده به این ایام و ماه ها نگاه می کند و آن هم منظری فراطبیعی و مافوق طبیعت است.
یعنی برای این دگرگونی ها و تغییر و تحولات عواملی نیز وجود دارد. این عامل تعیین کننده یک مدبر دگرگون کننده است که فراطبیعی بوده و این تغییر و تحولات را نظاره گر و پیش برنده است. این نگاهی است که بشر متفاوت با سایر موجودات نسبت به عالم دارد.
بر اساس این منظر، ما مسلمان ها و ایرانی ها دعای معروفی داریم تحت عنوان “یا مقلب القلوب و الابصار، یا مدبر الیل و النهار، یا محول الحول و الاحوال” که برای همین نو شدن سال است.
به این معنی که کس دیگری این تغییر و تحولات را به وجود می آورد و بر این اساس انتظارات دیگری هم برای بشر متصور است. آن انتظارات و درخواست ها طبیعی نبوده بلکه فراطبیعی و معنوی است. این یعنی علیرغم این تحولات، یکسال برای همه ی موجودات زنده علی الظاهر ثابت و یکسان است، اما خواستن ما مسلمان ها چون به این تحولات صرفا به دید یک سال نگاه نمی کنیم در بخش انتهایی دعا عنوان می کنیم: “حول حالنا الی احسن الحال” به این معنی که تغییر پیدا کند حال ما ان شاالله با بهترین حالات. اینجانب در این لحظات و تغییر و تحولات سال نو و آغاز سال ۱۴۰۳ که مقارن است با ماه مبارک رمضان و بهار قرآن، سال جدید را به یمن تقارنی که همان نگاه کمال گرایانه را برای بشر و برای ما مسلمان ها مدنظر قرار داده، آرزو می کنم سالی بهتر از گذشته باشد و آغاز سال ۱۴۰۳ یک چشم انداز بهتر از سال قبل برای ایرانی های عزیز و لرستانی های بزرگوار باشد.
ثبت دیدگاه