بزرگداشت بیستم اردیبهشت روزخرم آباد درشرایطی برگزار شد که مردم پرسان و جویان به دنبال محل برگزاری بودند وبسیاری منتظر بودند تا مشتاقانه این پاسداشت را با جان ودل به نظاره بنشینند. دربرنامه ای که به همین مناسبت درسالن بانک صادرات استان لرستان به ابتکار شورای شهرخرم آباد با حضور پررنگ مهمانانی که از پیش دعوتنامه حضور دریافت کرده بودند برگزار شد که متاسفانه حضور مردمی در این مراسم کمرنگ بود. این در حالی است که می بایست این مراسم مردمی با حضور پررنگ شهروندان برگزار می شد تا خاطره ای تاریخی در شهر شاپور خواست رقم بخورد.
ازدیگر نقدهایی که به مراسم روز خرم آباد می توان داشت نقش کمرنگ نمادها و رویدادهای محلی بود از پوشش محلی استان گرفته تا حضور سازنده بانوان. عناصری که می توانست جشن و مراسم را به سمت مردمی سازی سوق دهد.
براستی وقتی برخی تنگ نظری ها و قوانین نانوشته اما، اثرگذار وجود دارد چه الزامی به برگزاری جشن است؟ اگر بشود نامش را جشن گذاشت.
شورای شهر و‌شهرداری دستگاه مهم فرهنگی و اثرگذاری هستند که با زندگی تک تک شهروندان درارتباطند ویقینا هر تصمیم مدیریت شهری خواسته ناخواسته با کیفیت زندگی مردم شهر، مرتبط می شود اما بهتر است پیش از برگزاری اتاق نخبگان و‌هنرمندان و صاحبنظران و‌کرسی های هم اندیشی تشکیل شود. مهمتر اینکه، چرا روز خرم آباد نه در تقویم استانی و نه در تقویم ملی به ثبت نرسیده است و مهمترین مساله ثبت رسمی این روز است. هرچند برگزاری مراسمات می تواند کمک حال باشد. مردم را در برنامه هایتان فراموش نکنید.همه ی کارها بدون مردم لنگ می زند. از نمادهای بومی استفاده بیشتری باید بشود وگرنه شکل اداری مراسم، رضایتی به دنبال ندارد.
ثبت دیدگاه