کلاس های درس تنها درتخته سیاه ومشق خلاصه نمی شود کلاس های درس این روزها کلاس های مهرند ومهربانی ومعلمانی که درصدند تا آرزوی کودکانی را بر آورده کنند که به امید آینده ای بهتر روانه مدرسه شده اند.
درکلاس های درس معلمان صحنه هایی می بینند که دل مهربانشان تاب نمی آورد و دست به کار می شوند مانند معلمان کلاس ها ی ما که حواسشان به تک تک دانش آموزان هست ونمی گذارند دانش آموزی به خاطر فقریا رویا و یا آرزوی های کوچکی که دارند از تحصیل باز بمانند. در کلاس های درس ما دست های مهربان آقا و خانم معلم تداعی گر مهراست ومهربانی، دست های مهربانی که شاید درهیچ جایی ثبت نمی شوند جزحافظه دانش آموزان. دست هایی که گاه مهر می شوند و برآورده می کنند آرزوهای کودکانه کلاس های درسشان .
مهربان معلمی که آرزوی دانش آموزدرس خوان کلاسش دریک جامدادی خلاصه شده می گوید: وقتی برای این دانش آموز جا مدادی را با تمام لوازم تحریر خریدم دانش آموز دست ها را بالا می برد و می گوید خدایا شکرت آرزویم برآورده شد یا آن دانش آموزی که درسرمای زمستان بدون کاپشن به مدرسه می آید تا شرمنده پدرش که توان خرید کاپشن را برای او ندارد نشود اما، معلمش با دیدن این صحنه تاب نمی آورد.
معلمی که دغدغه دانش آموزش جورشدن وام پدرش است تا برای او دوچرخه بخرد چگونه تاب بیاورد این ناملایمتی را
معلمانی که ستاره ای شده اند برای آسمان دانش آموزانی که دوست داشتند به مدرسه بیایند اما، تنها بودند و امیدی نداشتند.
آری دست های مهربانتان که این روزها سراسر مهرند و مهربانی جایی ثبت نمی شوند اما، حافظه ما و حافظه همه دانش آموزان ما فراموش نمیکنند هرگز آرزوهایی که با مهر برآورده می کنید.
به وسعت نامت سپاس می گوئیم روزت را
ثبت دیدگاه