فرقی نمی‌کند اهل کجای کشور باشی از شمال و جنوب غرق در مهربانیش تا شرق و غرب خون گرمش، هر کجای این کهنه دیار که دم و بازدمی برآوری، بر بهشتی قدم نهاده‌ای که مانندش را در هیچ‌کجای این کُره‌ی خاکی پیدا نمی‌کنی.
آن‌جا که هر گوشه از سرزمینش فرهنگی دارد و یادی از گذشتگانش بخشی از تاریخ دنیا را برایت بازگو می‌کند،
گاهی اوقات با خواندن ده‌ها کتاب پی به ماهیت فرهنگ و رسوم مردمش نمی‌بری، اما گاهی با نگاه کردن به سربند(گلونی) مادر پیری از دیار شاپورخواست همه رمز و رموز آن‌را درک می‌کنی.
اما آن‌چه که همه این دیار و مردمانش را به هم وصل می‌کند فرهنگ و آیین‌هایی است که از گذشتگان به ارث رسیده و همه ما سینه به سینه با آن زندگی می‌کنیم اگر چه ممکن است با گویش‌های متفاوتی باشند.
اما رسوم مشترکی چون عزا و عروسی( چمر و دوئت به لری) در هر شهر و دیاری هستند که تا بیش از این، تقریبا تحت هر شرایطی با شیوه‌های مختلفی برگزار می‌شدند.
شرکت در این‌گونه از مراسمات، حال چه شادی و چه عزا در راستای هم‌نوا شدن با خانواده معزا و از جانبی رقص و پایکوبی در جشن سور و عروسی در همه نقاط کشور از جمله لرستان از ارزش و اهمیت بسیار بالایی برخوردار بوده و هست چرا که نیاکان ما در این شهر و دیار بر این باور بودند که تحت چنین شرایطی باید در کنار دوستان و اقوام خود بود.
اما حال؛ چند وقتی‌ست میهنم و البته شهر و دیارم درگیر بیماری مهلک، ناشناخته و خطرناکی بنام کرونا شده است.
کووید ۱۹ با توجه به عمر اندکش، در بسیاری از موارد به ما ثابت کرده است که در بحث انتقال، درگیری افراد و فراتر بگویم، مرگ با کسی تعارف ندارد.
با آمدن کرونا بود که روال زندگی بسیاری از مردم تغییر و برخی از مشاغل را تحت‌الشعاع خود قرار داد.
باید این واقعیت تلخ را پذیرفت که متاسفانه امروز شیوع این بیماری ناشناخته و آمار مرگ و میر در آن بسیار بالا رفته به‌طوری‌که به نقل ازدبیر ستاد مبارزه با کرونا دانشگاه علوم پزشکی لرستان در خوش‌بینانه‌ترین شرایط بیش از ۲۴ نفر را در طول مدت ۴۸ ساعت به کام مرگ کشانده است..
بار دیگر باید تاسف خورد که در راستای رعایت نکات بهداشتی، برخی از همشهریان به‌طور جدی، مسائل پزشکی را رعایت نمی‌کنند و بسیاری هم دست و پا شکسته، سیمای کم حوصله‌ی خود را پشت ماسک‌های یک‌بار مصرف، پنهان می‌کنند که البته با این‌کار علاوه بر خودفریبی، جان دیگران را هم به خطر می‌اندازند.
اما مهم‌ترین مسئله در بحث افزایش آمار کرونا در لرستان شرکت نمودن بسیاری از مردم در آیین‌های شادی و شیون است.
در بسیاری از موارد وقتی دلیل و برهان اصلی را از شرکت‌کنندگان جویا می‌شویم فقط با ذکر اینکه وظیفه داریم محبت دیگران را جبران کنیم، شانه خود را از زیر بار مسئولیت اجتماعی خالی می‌کنند.
اما این حرف‌ها تا جایی درست است و ما وظیفه داریم در سوگ و شادی دیگران جبران محبت داشته باشیم که شرایط عادی باشد و در اصطلاح یک ضرب‌المثل لری گریوه وا روز خوش..
در این روزگار که بحث سلامت و امنیت جانی هر انسانی به انسان دیگری وابسته است با شرکت کردن در هرگونه مراسمی، حکم قتل دیگران و در بسیاری از موارد عزیزانمان را صادر می‌کنیم.
باور کنیم در این شرایط نرفتن و شرکت نکردن در آیین‌های مختلف ارزش سنت‌های قدیمی را زیر سوال نمی‌برد چرا که همواره جان انسان ارزش بسیار بالایی دارد.
شکسته شدن زنجیره انتقال کرونا به تک‌تک همه ما بستگی دارد با شرکت نکردن در این مراسمات البته به صورت موقت(بعد از کرونا) و با لطف خدا بر این مشکل نیز غلبه می‌کنیم.
بهتر است بگذاریم گریوه وا روز خوش باشد.
به امید آن روز….
ثبت دیدگاه